bugün(*) saat 18.00 civarlarında önünden geçerken bilmem kaçıncı kez selamladığım heykel. her seferinde duygulandırıyo beni nedense, alıştım gerçi bu duruma ama işin ilginci yolun karşısındaki bir amcanında(*) heykeli duygulanarak süzdüğünü farkettim.

aradan kaç yıl geçerse geçsin, gencinden yaşlısına herkesin efsaneye olan saygısını ve özlemini bir kez daha görmüş oldum. kadıköye yolunuz düşerse stadın oraya gitmeyi, yoğurtçuya uğramayı ve heykelleri(*) selamlamayı unutmayın :)