Trabzonsporlulaşmak

Başarısızlığı Sürekli çevresel etkenler yüzünden olduğunu dair paranoya, kendi iç hesaplaşmanın yapılamadığı, sayısız şampiyonluğu son anda kaçırmanın yarattığı travmatik çöküş ve camia çocuğu gibi bir kaç konu başlığını içeren ruh haline verdiğim isim.

Fenerbahçe işte son 10 senedir - malum fetö sebebiyle de - bu ruh haline girmiştir. Hiç kendi kabahatimiz yok, hiç hesap verme yok, sayısız travma ve camianın çocuğu... Korkum o ki Trabzonspor gibi uzun yıllar şampiyon olamamak- ki kendi rekorumuzu kırdık.-

Çok doğru bir söylem. Trabzonspor, özellikle 3 temmuz'dan itibaren saha içiyle ilgilenmeyi tamamen bıraktı. Onlara göre herkes kendilerine düşmandı. Fener şampiyonluklarını çalmıştı. İyi top oynamama sebepleri sadece şike süreciydi; parlak yerlilerin gs'ye giderek kadrolarının bozulmasının, yanlış oyun planlarının, enerjiyi tamamen saha dışına harcamanın hiçbir etkisi yoktu kötü olmalarında.

Gelinen noktada trabzonspor'un hâlini görüyorsunuz: 37 yıldır şampiyon olamayan, büyük takım refleksinden uzaklaşmış, suçu hep dışarıda arayan, "herkes bana düşman" zihniyetinde; kısacası bir buhran içinde yüzen âciz bir takım... korktuğum şey bu işte. Biz de bu yöne doğru gidiyoruz. Alışa alışa gidiyoruz hem de. Yarın bir gün bu şampiyon olamama serisi 15 yıla çıktığında her şey için çok geç olmuş olacak ama kimse farkında değil. "15 yıla da çıkmaz ya" demeyin, yolun yarısına gelmiş vaziyetteyiz. Durum böyleyken kimse çıkıp bu serinin 15 yıla uzamayacağını söyleyemez.

Olay sadece şampiyon olmak da değil üstelik. Eğer önümüzdeki sezon şampiyon olduktan sonra yine istikrarlı başarıya ulaşamayacaksak şampiyon olmanın bir manası yok.

edit: bu arada trabzonspor, saha içine odaklandığı 2017-18 sezonundan sonra ünal karaman ile güzel bir yapılanmaya gitti ve 2 güzel sezon geçirdi. 2020'de de teknik direktörleri olsaydı şampiyon olmaları işten bile değildi. Bunun için saha içinden uzaklaşmak tehlikeli işte.