Karamazov kardeşler
dostoyevski ve nietzsche "ahlak" konusunda paralel düşüncede olmuşlar, nietzsche bu konuda rus yazardan bir hayli etkilenmiştir.nietzsche "tanrı öldü" derken aslında sanıldığı gibi bir zafer narası atmamış, tanrıya dayanan kurallarımızın yok olmasıyla birlikte ahlaki düzenimizin de çökeceğini ifade etmiştir.bu nedenledir ki o, kendi ahlaki değerlerimizi inşaa etmemizin gerektiğine inanıyordu ancak ne var ki carl jung'un da düşündüğü gibi insanlar, kendi değerlerini oluşturacak güce sahip değillerdir.zira her insanın sahip olduğu bir fıtrat vardır ve bunu şekillendirebilmesi de pek mümkün değildir.insanın böyle bir potansiyeli de hiçbir zaman olmamıştır.önemli olan, carl jung'un da belirttiği gibi kendi değerlerimizi keşfetmek ve yeri geldiğinde hatırlamaktır.nietzsche'ye paralel olarak dostoyevski de eserlerinde bu konuya detaylıca değinmiştir.nietzsche bir filozofken dostoyevski ise bir edebiyat yazarıydı, her ikisi de benzer düşünceler taşıyor ancak bunları farklı yollardan dile getiriyorlardı.dostoyevski, konumuzun öznesi olan "karamazov kardeşler" romanında da "ahlak" meselesine değinmiştir.
--- spoiler ---
romanın başkahramanlarından olan alyoşa, iyi bir insan olmakla beraber zeki ve güçlü bir karakter sayılmaz.diğer tarafta ağabeyi ivan ise son derece zeki ve güçlü bir karakterdir.buradan bile yazarın en başından beri alyoşa'yı ve onun düşüncelerini savunduğu görülebilir zira eğer dostoyevski bir düşünceye karşı koyacaksa, karşı tarafın argümanlarını taşıyan karakteri mümkün olduğunca güçlü ve zeki şekilde tasarlardı.romanda ivan, acımasızca alyoşa'nın düşüncelerine saldırır.alyoşa ise bu tartışmalarda ağabeyine cevap vermez, zaten cevap verebilecek kadar fikri bir derinliğe de sahip değildir.bu süreç boyunca alyoşa, iyiliğe olan bağlılığını korur ve sonunda zafere ulaşır.tartışmalardaki fikri mücadeleleri kaybetmesinin bir önemi yoktur zira önemli olan argümanlar değil, varoluşsal meseledir.önemli olan hangi düşünceye inandığın değil, hayata karşı kendini nasıl konumlandırdığındır.suç ve ceza'daki gibi bu kitapta da yazar, ahlaki problemlere karakterler üzerinden bir sonuç bulmaya çalışır.karamazov kardeşler'de de yaptığı tam olarak budur.
--- spoiler ---
dostoyevski ve nietzsche "ahlak" konusunda paralel düşüncede olmuşlar, nietzsche bu konuda rus yazardan bir hayli etkilenmiştir.nietzsche "tanrı öldü" derken aslında sanıldığı gibi bir zafer narası atmamış, tanrıya dayanan kurallarımızın yok olmasıyla birlikte ahlaki düzenimizin de çökeceğini ifade etmiştir.bu nedenledir ki o, kendi ahlaki değerlerimizi inşaa etmemizin gerektiğine inanıyordu ancak ne var ki carl jung'un da düşündüğü gibi insanlar, kendi değerlerini oluşturacak güce sahip değillerdir.zira her insanın sahip olduğu bir fıtrat vardır ve bunu şekillendirebilmesi de pek mümkün değildir.insanın böyle bir potansiyeli de hiçbir zaman olmamıştır.önemli olan, carl jung'un da belirttiği gibi kendi değerlerimizi keşfetmek ve yeri geldiğinde hatırlamaktır.nietzsche'ye paralel olarak dostoyevski de eserlerinde bu konuya detaylıca değinmiştir.nietzsche bir filozofken dostoyevski ise bir edebiyat yazarıydı, her ikisi de benzer düşünceler taşıyor ancak bunları farklı yollardan dile getiriyorlardı.dostoyevski, konumuzun öznesi olan "karamazov kardeşler" romanında da "ahlak" meselesine değinmiştir.
--- spoiler ---
romanın başkahramanlarından olan alyoşa, iyi bir insan olmakla beraber zeki ve güçlü bir karakter sayılmaz.diğer tarafta ağabeyi ivan ise son derece zeki ve güçlü bir karakterdir.buradan bile yazarın en başından beri alyoşa'yı ve onun düşüncelerini savunduğu görülebilir zira eğer dostoyevski bir düşünceye karşı koyacaksa, karşı tarafın argümanlarını taşıyan karakteri mümkün olduğunca güçlü ve zeki şekilde tasarlardı.romanda ivan, acımasızca alyoşa'nın düşüncelerine saldırır.alyoşa ise bu tartışmalarda ağabeyine cevap vermez, zaten cevap verebilecek kadar fikri bir derinliğe de sahip değildir.bu süreç boyunca alyoşa, iyiliğe olan bağlılığını korur ve sonunda zafere ulaşır.tartışmalardaki fikri mücadeleleri kaybetmesinin bir önemi yoktur zira önemli olan argümanlar değil, varoluşsal meseledir.önemli olan hangi düşünceye inandığın değil, hayata karşı kendini nasıl konumlandırdığındır.suç ve ceza'daki gibi bu kitapta da yazar, ahlaki problemlere karakterler üzerinden bir sonuç bulmaya çalışır.karamazov kardeşler'de de yaptığı tam olarak budur.
--- spoiler ---