şenol güneş'in oyun ve oyuncu tercihleriyle üst düzey futbol tokadı yediği maç.
dünya futbolunun geldiği nokta ya da dünya'da futbolun geldiği noktayı üç kelimeyle özetlemek gerekirse locatelli, jorginho ve barella demek yeterli; beş kelimeyle genişletmek gerekirse, iki bek, spinizzola ile florenzi'yi de mevzuya dahil etmek gerekli.
sahada premier lige fahiş fiyatlarla transferi söz konusu olan ozan ve uğurcan'ı saymazsak tamamı yurt dışında oynayan oyunculara rağmen atletizm, kondisyon, tempo, devamlılık ve iştah açısından italya'dan üçten çok daha fazlasını yedik. bir kez daha uluslararası bir platformda futbolumuzla var olmamızın ancak ve ancak çok büyük tesadüflere bağlı olduğunu gördük.
bugün milli takımda olan oyunculardan doğal yetenek, oyun zekası, futbol bilgi ve becerisi olarak çok daha üst düzeyde olanlardan kurulu takımlarımızla da nice hayal kırıklıkları yaşadık vakti zamanında..
bence sorun tamamen altyapıların daha ilk basamaklarında kimin futbolcu olup kimin olamayacağına karar verenlerde.. kafalarda hep bir maradona profili yer etmiş; kısa bacaklı, uzun gövdeli, kalın baldırlı, topu ayağına yapıştırıp mahallenin alayını ipe dizerek çalım atan çocukları baş tacı etmişiz.. atletik ve cimnastik beceriler, sıçrama kabiliyeti, hız, analitik zeka, geometri ve şekil bilgisi, aidiyet ve sorumluluk bilinci, iş ahlakı, stresle etkin mücadele, oyun aşkı gibi oyunun topsuz alandaki olmazsa olmazlarını sonradan geliştirilebilecek nitelikler olarak görüp hep topa en sert vuran ve en çok çalım atan çocuklara yatırım yapmışız.. ve sonra kendimizi italyanların kedi- fare oyununda madara olan rolde buluyoruz.. biçare, umutsuz, keyifsiz..
dünya futbolunun geldiği nokta ya da dünya'da futbolun geldiği noktayı üç kelimeyle özetlemek gerekirse locatelli, jorginho ve barella demek yeterli; beş kelimeyle genişletmek gerekirse, iki bek, spinizzola ile florenzi'yi de mevzuya dahil etmek gerekli.
sahada premier lige fahiş fiyatlarla transferi söz konusu olan ozan ve uğurcan'ı saymazsak tamamı yurt dışında oynayan oyunculara rağmen atletizm, kondisyon, tempo, devamlılık ve iştah açısından italya'dan üçten çok daha fazlasını yedik. bir kez daha uluslararası bir platformda futbolumuzla var olmamızın ancak ve ancak çok büyük tesadüflere bağlı olduğunu gördük.
bugün milli takımda olan oyunculardan doğal yetenek, oyun zekası, futbol bilgi ve becerisi olarak çok daha üst düzeyde olanlardan kurulu takımlarımızla da nice hayal kırıklıkları yaşadık vakti zamanında..
bence sorun tamamen altyapıların daha ilk basamaklarında kimin futbolcu olup kimin olamayacağına karar verenlerde.. kafalarda hep bir maradona profili yer etmiş; kısa bacaklı, uzun gövdeli, kalın baldırlı, topu ayağına yapıştırıp mahallenin alayını ipe dizerek çalım atan çocukları baş tacı etmişiz.. atletik ve cimnastik beceriler, sıçrama kabiliyeti, hız, analitik zeka, geometri ve şekil bilgisi, aidiyet ve sorumluluk bilinci, iş ahlakı, stresle etkin mücadele, oyun aşkı gibi oyunun topsuz alandaki olmazsa olmazlarını sonradan geliştirilebilecek nitelikler olarak görüp hep topa en sert vuran ve en çok çalım atan çocuklara yatırım yapmışız.. ve sonra kendimizi italyanların kedi- fare oyununda madara olan rolde buluyoruz.. biçare, umutsuz, keyifsiz..
