gereksiz yere yüklenilen oyuncu. adam attığı üçlükten sonra sahada sevinse eyvallah ama direkt soyunma odasına gitti ve gözümüzün önünde sevinmedi. adama fuck you diye slogan atmak yakışmadı bizlere.

Bu gece oynanan (bkz: 23 nisan 2023 galatasaray karagümrük maçı) ndan sonra kendi kendime düşünüp tasarladığım eserin ismi. Tamamen şairane kişiliğimi kullanarak doğaçlama birkaç dize yazacağım.

Panenkan olayım,
Vur topları kalecinin üstüne.
Şampiyon olayım,
Kullandığın penaltılar sayesinde.

Golleri kaçır icardi,
Sevince boğ bizleri.
Sezon sonu geldiğinde,
Kaldıralım o kupayı senin sayende.

her fenerbahçelinin içinde kalan en büyük yara. ne bir sezon önceki 5-1'lik kupa finali mağlubiyeti ne de 2010 trabzon maçı ne de 2012 galatasaray maçı.. her şeyin dönüm noktası olan işte tam da bu sezonun 34. haftası...

kocaeli'de, değirmendere'de izlemiştim maçı.. "kesin şampiyonuz" sözleriyle yerimizi almıştık mavi köşe'de babamla. o zamanlar lisedeyim tabi, maçtan önce fenerli arkadaşlarla totemler yapılmış, yarın galatasaraylı arkadaşlarla nasıl dalga geçeceğimizin planlarını yapıyorduk. babam rakısından içtikçe şampiyonluk için de heyecan o derecede artıyordu. dakikalar geçiyor ancak beklenen gol bir türlü gelmiyordu. gelmediği gibi fenerbahçe ortaya etkili bir oyun da koyamıyordu.

o sırada birahane'nin öbür yanında galatasaraylılar sevindikçe seviniyor, goller üst üste geliyordu. artık sandalyelerinin yönlerini bizim maça, denizli'ye çevirmişlerdi bile. dakikalar geçiyor, taraftar artık iyice korkuya başlıyordu. ben inanıyordum. alex çıkar atardı. anelka girer sağdan bir tane çıkarırdı geriye doğru.. alex var nasıl olsa... yapıştırırdı kalecinin üstünden 90'a...

derken 89. dakikada malum gol. daha önce şampiyonluk nasıl kaybedilir bilmediğimizden verdiğimiz tepki, içkilerin masalara dökülmesine neden olmuştu. o ıslak masalara kolumuzu dayamış, umut ediyorduk... ama olmuyordu. beraberlik golüyle umutlansak da appiah'ın şutu yandan dışarıya gitmesiyle bambaşka bir geceye ilerlediğimizin farkındaydık. galatasaraylılar sevinç çığlıklarıyla, kornalarla sahilde tur atmaya başlamışlardı bile. ben ise duvarları tekmeliyordum, ağlıyordum. fenerbahçeliydim, o yıla kadar gördüğüm şampiyonluk sadece 4 ^tü ama fenerbahçe'ydi yani bu takım. adı, namı, şanı kocaman fenerbahçe... kaybetmeyi bilmezdi.. veremezdi şampiyonluğu. o andan sonra hatırladığım tek şey babamla eve döndüğümüzde rıdvan dilmen'in kıpkırmızı suratı ve kendimi odama kapatmamdı. ertesi sabaha kadar hiçbir şey görmedim, duymadım.

hülasa, saat geç oldu, yarın evden de olsa mesai var. bu sezon hem fenerbahçe'nin hem de türk futbol tarihinin bir dönüm noktası oldu. hiçbir şey artık eskisi gibi olmayacaktı aslında. ama biz bunu bilmiyorduk bile. fenerbahçe daha çok kazanır, daha çok kaybeder.. yeter ki içimizde bu şampiyonluk umudunu yaşatsın. bu umudu, bu heyecanı yaşamayalı çok uzun zaman oldu. elbet eski günler geri gelecek. elbet bu asırlık çınar silkelenecek. bu kulüp, bir günde efsane olmadı, 2-3 yılda da bitmeyecek, eskimeyecek. fenerbahçe bitmez...

(bkz: #64613)

Bu entry’den sonra açıklanması benim için de çok sürpriz oldu . Açıkçası ben slaven bilic ve zlatko dalic ikilisinden biri gelir diye düşünüyordum .

Entry’de bahsettiğim gibi taraftarın büyük çoğunluğu gibi benim de daha kariyerLi bir hoca beklentim vardı .

Favre , fonseca gibi elit seviyenin bir seviye altındaki hocalardan biriyle anlaşmamız daha doğru olurdu .

Bu saatten sonra vitor’u bekleyip göreceğiz .

Tam adı harald anton schumacher olan fenerbahçemizin ve almanya milli takımının eski kalecisi.

Unutulmaz 103 gollü sezonda(*) kalemizi korumuş ve kazandığımız şampiyonlukta önemli pay sahibi olmuştur. Ülkemize modern kaleciliği getiren oyuncu olarak bilinir.

Fenerbahçe'de görev aldığı sürede futbol okullarına kaleci olarak yazılmak isteyen futbolcu adayı sayısında patlama yaşanmıştır, öyle büyük bir kaleciydi işte schumacher.