jorge jesus'un 3-1-4-2 oynattığı takım, defansif aksiyonun benzerini 13-14'te ersun yanal oynatmıştı bugünkü arao'nun yaptığı işi topal yapıyordu caner ve gökhan (bugünkü ferdi/osayi) orta saha çizgisinde konuşlanarak hücum devamlılığı yaratıyordu fakat ersun yanal topal'ın önünde emre ve meireles'i oynatıyordu takım boyu kısa tutulduğu için bu ikili dönen ve sahipsiz topları toplayıp zeka ve teknikleriyle ileriye servisliyordu jorge hocam defansın önünde ismail'i tek kullanıyor.
Son yıllarda takımımızda forma giymiş futbolculardan en sevdiğim kendisi olabilir.

Galatasaray maçında o aşırtma golünü atabilseydi şuan bambaşka şeyler konuşuyor olabilirdik. O dönem(*) genel kanının aksine takımı ve oyununu çok beğeniyordum. Ligde en az mağlubiyet alan ve en çok gol atan takımdık sanırım. Sosyal medya gazlaması bazı yanlış kararlar alınmasına vesile oldu ve bugünlere geldik.

Tanım: fenerbahçe'nin beni en son mutlu ettiği zamanların baş mimarı olan futbolcu.
öncelikle günümüz futbol ekonomisinde taraftar diye bir şey kalmadı. hepimiz seyirci yiz, öncelikle bunu kabul edelim.
seyirci sahada göze hoş gelen futbol ister. iyi futbol iyi oyuncularla oynanır.

seyirci ; formaları, maç biletlerini, maç öncesi yediği/içtiği şeyler için bile fahiş fiyatlar veriyorken maç içerisinde keyif alamamasını açıklayamazsınız.

tabiki farkındayım üstteki renktaşların çoğu yıldız futbolcuların gelmesi demek maliyet demek, kulübün mali açıdan bunları karşılaması imkansız vs. için konuşuyorlar fakat seyirci bunun hesabını yapmak zorunda mı ? yönetim kadrosu vs. umrumda değil, bana sezon öncesi şampiyon olacağız diye poh poh çekiyorsan gereken kadroyu da kuracaksın, şampiyon yapacak hocayı da getireceksin. yok mali küçülmeye gideceksen de bunu şeffaf bir şekilde seyirciye açıklayacaksın ki insanlar da beklentilerini ona göre ayarlasın.
kısaca tanım; sonuna kadar doğal olan istek.