Şu dönemde insanların hala spor karşılaşması peşinde koştuğunu görünce midem bulanıyor. Tabi eski maçları izleyip nostalji yapanlar değil lig devam etmeli düşüncesinde olanlar midemi bulandırmakta.
Dün akşam İstanbul'daki dayımın tüm ailesinin bu virüse yakalandığını öğrendik. Dayım ve yengemi odada tutuyorlar, çocukları ise eve göndermişler 14 günlük odada tutuyorlar.

İlk kez bu kadar yakın hissettiğim insanlarda çıktı bu hastalık.. Açıkcası o vakte kadar da hastalığa bakış açım; "hepimize bir şekilde bulaşmadan bitmez, bulaşsın bir an önce de kurtulalım" şeklindeydi, bütün dünya liderlerinin söylediği gibi.. Aslında hala aynı mantıkta olsam da yakınımdaki insanlarda bu korkunç hastalık görülünce hastalık bitmeden hiçbir eğlence sektörünün olmaması gerektiği kanısına vardım. Ülkenin dört bir yanında insanlar hem hastalık için risk düzeyinde hem de hala yoğun bakımda olan bir çok insan olacak. Kaldı ki hala günlük onlarca kayıp veriyoruz..

Özet geçmek gerekirse futbolun da sporun da canı cehennme.. Ben canım fenerbahçeme bir süre veda edebilirim, zaten bu ortamda hiçbir taraftarımızın oturup lig maçı izleyecek zihniyette olmadığını düşünüyorum.