Kadıköy de kaybettiğimiz gs derbisinde 50 bin kişilik statyan ilk çıkan bendim, şöyle anlatayım, skor 1-1 iken jailson onyekuru'ya kayıyor ve penaltı oluyor. Falcao penaltıyı gol attıktan sonra ciddi manada çok sinirlendim her şeyi yapacak kıvamdaydım, kendi iyiliğim için direk stadı terkettim yoksa geri dönüşü olmayan hatalar yapabilirdim. İlk olduğunu nerden biliyorsun diyecekler olabilir gol olur olmaz kapıya koştum, kapıların hepsi kitliydi görevliden kapıyı açmasını istedim, dakika 75 di heralde tam hatırlamıyorum. Görevli benim için kapıyı açtı ben çıktım sonra bir daha kitledi. Okul açık tribününde izledim en azından orada ilk çıkan ben olduğuma eminim. Fenerbahçe o maç rezalet oynadı. O gün sahadaki 11 den o kadar nefret etmiştimki içimden inşallah çeviremezler de rezil rüsva olup 20 senelik tarihi bozan soytarılar olarak tarihe geçerler diye iç gecirmiştim çıkarken. O kadar nefret ettim yani. Bu arada kimse yanlış anlamasın o gün saha da olan takım fenerbahçe değildi. Eğer gerçekten ruhuyla oynayan bir fenerbahçe olsaydı fark yemiş olsak bile stadı terk etmez boğazımı patlatana kadar bağırır destek verirdim. Ömrüm boyunca bir çok kez yaptığım gibi. O güne nefretim maç sonucuna ve skora değil sahada oynayan fenerbahçe'ye idi.