an itibari ile fb tv'de tekrarı verilen maç.

müthiş mücadele var müthiş. o seviyelerden nasıl buralara geldik anlamış değilim. fenerbahçe'nin bir oyun planının olduğu çok belli oluyor. şimdiki gibi dağınık değiliz. sahaya dizilişimiz mükemmel.
edit: kadıköy'deki ambiansı da unutmayalım. rakibin eli ayağı titriyor. taraftar harika.
En az 5 farklı bitecek bir maçtı. Ama beceriksizliğimiz yüzünden skor 1-0'da kalmıştı. Fakat atılan o gol de hem hazırlanış hem de bitirişi ile asla unutulmaz.
12 yaşındayım. İnter’de çılgın bir kadro var biz ise sadece süper lig şampiyonu ve o sene için nasıl bir potansiyel taşıdığı bilinmeyen bir takımdık. Ama nasıl güveniyorsam takımıma 30’luk abilere yeneceğiz onları diyorum. Onlar da gülüyorlar sürekli inter isminden ve ibrahimovic’den bahsediyorlardı.
çok iyi oynadığımızı anımsıyorum. Sağlı sollu vederson, carlos, deivid ile saldırıyorduk. Julio cesar’ın artık yaptığı kurtarışları alex gibi gülerek savuruyorduk. İyi kaleciydi, o gün de iyi günündeydi.
nitekim alex’in bel kıran çalımı ve doğru yere giden ortası ile deivid’in muazzam volesi sonucu 1-0 kazanıyorduk bu maçı.
sanırım bir de okulların açıldığı ilk hafta salı günü oynanan bir maçtı. Defterleri kaplıyorduk yani anlayacağınız. Erkeklerin maç hafızası olayı çok doğru, şöyle günlerde geçmişe gitmek mutluluk verici.